Dyrektywa COM(2000) 468 final


Green Paper COM(2001) 366 final - original version
COM(2000) 468 final - original version

Projekt

DYREKTYWY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie oceny i zarządzania hałasem w środowisku

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

Uwzględniając postanowienia Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a zwłaszcza jego artykuł 175 ustęp 1,

Uwzględniając projekt Komisji,

Uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

Uwzględniając opinię Komitetu Gospodarczo-Społecznego,

Uwzględniając opinię Komitetu ds. Regionów,

Zważywszy, że:

p class=MsoNormal style='text-align:justify;text-indent:35.4pt'>W ramach realizacji polityki Wspólnoty należy osiągnąć wysoki poziom ochrony zdrowia i środowiska; jednym z jej celów, na rzecz którego należy działać,  jest ochrona przed hałasem; ludzie nie powinni być narażeni na poziomy hałasu zagrażające ich zdrowiu i jakości życia; hałas jest jednym z najbardziej pilnych problemów środowiska na obszarach miejskich oraz istnieje potrzeba podjęcia działań wobec różnych źródeł hałasu;

W 1996 r. Komisja opublikowała Zieloną Księgę[1] o przyszłej polityce w sprawie hałasu; Komisja uznała hałas w środowisku za jeden z głównych lokalnych problemów środowiskowych w Europie; z analizy tej wyłoniły się cztery zagadnienia: rola UE w przyszłości, ramowe zasady oceny narażenia na działanie hałasu, działania wobec źródeł oraz wspieranie działań podejmowanych przez państwa członkowskie w celu ograniczenia hałasu poprzez popieranie wymiany doświadczeń; w oparciu o analizy sytuacji w zakresie hałasu i wdrażania aktualnych kierunków polityki, Komisja określiła, w jaki sposób widzi swoją rolę w ograniczaniu hałasu;

W swojej uchwale nr A40183/97 przyjętej w dniu 10 czerwca 1997 roku, dotyczącej Zielonej Księgi Komisji o przyszłej polityce w sprawie hałasu, Parlament Europejski wyraził swoje poparcie i ponownie podkreślił, że w najbliższej przyszłości trzeba będzie określić konkretne środki i inicjatywy w ramowej dyrektywie w sprawie zmniejszenia hałasu w środowisku; Parlament Europejski odnotował, że obecne dane statystyczne i szacunki ekonometryczne dotyczące odczuwanych przez społeczeństwo rzeczywistych skutków gospodarczych i zewnętrznych kosztów hałasu są nieodpowiednie i nie zawsze udostępniane przez państwa członkowskie oraz nie opierają się na jednolitym podejściu metodologicznym; Parlament Europejski zauważył, że bardzo różnią się krajowe polityki w zakresie tego problemu i należy je skoordynować, odnotowując także częsty brak koordynacji między różnymi politykami i inicjatywami Wspólnoty dotyczącymi środowiska, przemysłu, regionów itp.; Parlament Europejski odnotował brak wiarygodnych, porównywalnych danych dotyczących sytuacji w zakresie różnych źródeł hałasu; przedstawiono wiele innych obserwacji o charakterze operacyjnym;

Przepisy niniejszej dyrektywy muszą uwzględnić fakt, że w Komunikacie w sprawie transportu lotniczego i środowiska (COM(1999)640) przewidziano konkretną propozycję wspólnego wskaźnika poziomu hałasu i wspólną metodykę obliczania i pomiaru poziomu hałasu wokół portów lotniczych.

Inne akty prawne Wspólnoty dotyczą ochrony zdrowia w miejscach pracy[2] i izolacji hałasu między budynkami mieszkalnymi[3]; poziom hałasu wewnątrz środków transportu i hałasu powodowanego przez urządzenia gospodarstwa domowego podlega natomiast siłom rynku.

Konieczne są dalsze wysiłki mające na celu poprawę podstaw polityki ochrony środowiska w postaci wiarygodnych i porównywalnych danych, statystyki i wskaźników oraz metody oceny kosztów i korzyści związanych z działaniami lub brakiem działań; konieczne jest promowanie najlepszych sposobów zastosowania nowych technik i technologii.

Konieczny jest dalszy rozwój koncepcji wspólnej odpowiedzialności, zwłaszcza poprzez wzmacnianie dialogu z zainteresowanymi stronami i z ich udziałem dzięki opracowaniu kierunków polityki i działań Wspólnoty, zwłaszcza na szczeblu lokalnym; istnieje możliwość, że wsparcie ze strony Wspólnoty zapewni bardziej spójne i skoordynowane podejście w zakresie działań na szczeblu lokalnym i regionalnym w odniesieniu do problemów o istotnym znaczeniu dla osiągania zrównoważonego rozwoju oraz będzie pobudzać wymianę informacji i doświadczeń; ustawodawstwo państw członkowskich ma często podłoże historyczne i wydaje się skomplikowane pod względem podziału kompetencji i wdrażania, za które często odpowiadają ministerstwa i resorty o odmiennej kulturze i innym zakresie odpowiedzialności.

Zharmonizowane wskaźniki umożliwiają oparte na wiedzy określenie poziomów hałasu; opinia naukowa popiera określenie dwóch wskaźników poziomu hałasu; w przypadku wszelkich późniejszych rewizji należy wziąć pod uwagę dalsze zharmonizowane wskaźniki, w oparciu o wiedzę naukową dotyczącą skutków hałasu; obecnie państwa członkowskie nie stosują żadnych wspólnych definicji krajowych wartości dopuszczalnych poziomu hałasu powodowanego przez ruch drogowy, transport kolejowy i lotniczy oraz przemysłowy; należy określić te poziomy za pomocą wspólnego wskaźnika; państwa członkowskie powinny w ustalonym terminie poinformować Komisję, o tym, że to uczyniły; państwa członkowskie powinny złożyć oświadczenie w sprawie skutków naruszania krajowych wartości dopuszczalnych.

Wskaźnik ten powinno się określić za pomocą spójnych metod; ponieważ metody te mogą być usprawniane i  lepiej rozumiane, będzie można je ulepszać lub zastępować innymi w określonym terminie i z pomocą Komitetu; należy zapewnić oprogramowanie komputerowe służące do sporządzania map hałasu, istotne znaczenie ma dokonanie przeglądu dostępnych produktów i ustalenie, czy i w jak sposób trzeba będzie spełnić cele zapewnienia jakości.

Wstępne badania nie wskazują na wysokie koszty na jednego mieszkańca związane ze sporządzaniem map hałasu, gdy uwzględni się w pełni korzyści; należy kierować się wielkością populacji w czasie ustalania zakresu ustawodawstwa, szczególnie, jeśli ma być prowadzona ciągła debata nad interpretacją skutków; uzasadnione jest przyjęcie harmonogramu realizacji, gdyż materialne wdrożenie i zgromadzenie danych będzie wymagać czasu i zaangażowania środków.

Bez zobowiązania do rozwiązania kwestii nadmiernego hałasu, pokazanego na mapach, działania mające na celu opracowanie tych map nie przyniosłyby pożytku, dlatego też potrzebne są plany działań uwzględniające zasady zapobiegania, płacenia przez zanieczyszczającego, bliskości i proporcjonalności.

Bez zobowiązania do przyjęcia wspólnych wskaźników, działania mające na celu opracowanie map i zmniejszenie hałasu nie przyniosłyby pożytku, jeśli odczuwające jego skutki społeczeństwo nie zostałoby odpowiednio poinformowane; pamiętając o zobowiązaniu Wspólnoty do działań na rzecz społeczeństwa informacyjnego, należy wybrać najwłaściwszy kanał informacyjny.

Konieczne jest gromadzenie danych i skompilowanie odpowiednich raportów pochodzących z całej Wspólnoty, aby stworzyć podstawy dla jej przyszłej polityki i dalszego informowania obywateli Unii Europejskiej.

Już teraz można by określić cele średnio- i długoterminowe w zakresie zmniejszenia liczby obywateli UE odczuwających skutki hałasu pochodzącego z konkretnych źródeł, pewne dalsze badania mogą przynieść wyniki wymagające jeszcze nawet pilniejszej uwagi; należy określić ostateczne terminy realizacji tych celów, zaś koszty ich realizacji muszą mieścić się w granicach dostępnych środków, z uwzględnieniem innych aspiracji w zakresie ochrony środowiska i jakości życia.

Przepisy techniczne dotyczące metod oceny trzeba uzupełniać i w razie konieczności dostosowywać do postępu technicznego i naukowego oraz postępów w zakresie normalizacji w Europie; należy podjąć środki konieczne dla wdrożenia tej dyrektywy, o których mowa w Decyzji Komisji 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 roku w sprawie określenia trybu wykonywania nadanych Komisji uprawnień w zakresie wdrażania prawa.[4]

Państwa członkowskie potrzebują określonego czasu na spełnienie przepisów Dyrektywy i powiadomienie o jej transpozycji.

Należy dokonać technicznej oceny Dyrektywy.

PRZYJĘŁY NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ.

Artykuł 1

Cele

Celem niniejszej Dyrektywy jest określenie wspólnego podejścia w zakresie unikania, zapobiegania lub zmniejszania szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego powodowanych przez narażenie na działanie hałasu w środowisku, poprzez:

ocenę hałasu w środowisku państw członkowskich w oparciu o wspólne metody,

zapewnienie dostępu społeczeństwa do informacji o poziomie hałasie w środowisku i jego skutkach,

zapewniając podjęcie działań mających na celu zmniejszenie poziomu hałasu w razie konieczności i utrzymanie jakości środowiska pod względem poziomu hałasu, tam, gdzie jest ona odpowiednia.

 

Artykuł 2

Zakres obowiązywania

Niniejsza Dyrektywa dotyczy hałasu w środowisku postrzeganego przez ludzi w ich domach i w ich pobliżu, w parkach publicznych lub na innych względnie cichych obszarach w obrębie aglomeracji, na względnie cichych obszarach otwartej przestrzeni, postrzeganego przez uczniów w szkołach i w ich pobliżu, postrzeganego przez pacjentów w szpitalach i w ich pobliżu oraz w innych wrażliwych pod względem hałasu budynkach i obszarach.

Niniejsza Dyrektywa nie dotyczy hałasu, na jaki jest narażona osoba, która sama go powoduje, hałasu wytwarzanego przez zajęcia domowe, sąsiadów, hałasu w miejscu pracy oraz hałasu w środkach transportu.

Artykuł 3

Definicje

W zrozumieniu niniejszej Dyrektywy:

ˇ     hałas w środowisku" oznacza niepożądany lub szkodliwy dźwięk będący skutkiem działalności ludzkiej na zewnątrz, w tym także hałas emitowany przez obiekty przemysłowe lub budynki przemysłowe;

ˇ     zdrowie ludzkie" oznacza "dobrostan pod względem wszystkich aspektów fizycznych, psychicznych i społecznych", zgodnie z konstytucją Światowej Organizacji Zdrowia;[5]

ˇ     szkodliwe skutki" oznaczają negatywne skutki dla zdrowia ludzkiego; m.in. rozdrażnienie spowodowane hałasem, zakłócenie snu, utrudnienie porozumiewania się, negatywne skutki dla uczenia się, utratę słuchu, stres i nadciśnienie;[6]

ˇ     uciążliwość" oznacza stopień uciążliwości hałasu dla społeczności, określony za pomocą ankietowych badań terenowych;[7]

ˇ     wskaźnik hałasu" oznacza wielkość fizyczną służącą do opisu poziomu hałasu w środowisku, w udowodniony sposób związanego z negatywnym skutkiem;

ˇ     ocena" oznacza wszelką metodę pomiaru, obliczenia, prognozowania lub szacowania wartości wskaźnika poziomu hałasu lub związanego z nim szkodliwego skutku(ów);

ˇ     poziom Ldwn (lub LDWN) w porze dnia-wieczoru-nocy" oznacza wskaźnik hałasu dla uciążliwości, szczegółowo określony w załączniku I;

ˇ     poziom hałasu w porze nocy, Lnoc lub (LNOC)" oznacza wskaźnik hałasu dla uświadomionego zakłócenia snu, szczegółowo określony w załączniku I;

ˇ     relacja dawki i skutku" oznacza związek między wartością wskaźnika hałasu a szkodliwym skutkiem;

ˇ     aglomeracja" oznacza część wytyczonego przez państwa członkowskie ich terytorium, o liczbie ludności przekraczającej 100 tys. mieszkańców i takiej gęstości zaludnienia, iż państwo członkowskie uważa ten obszar za teren zurbanizowany;

ˇ     względnie cichy obszar w obrębie aglomeracji" oznacza obszar wyznaczony przez właściwy organ lokalny, który nie jest narażony na działanie poziomu hałasu Ldwn powyżej pewnej wyznaczonej przez państwo członkowskie wartości, wytwarzanego przez jakiekolwiek źródło hałasu;

ˇ     względnie cichy obszar na otwartej przestrzeni" oznacza obszar wyznaczony przez właściwy organ narodowy lub regionalny, którego nie zakłóca hałas wytwarzany przez ruch drogowy, przemysł lub zajęcia rekreacyjne oraz gdzie można doświadczać naturalnej ciszy;

ˇ     strefa hałasu" oznacza istniejące w prawie państwa członkowskiego określenie strefy rozciągającej się wzdłuż lub wokół źródeł hałasu, w której stosują się przepisy prawa mające na  celu ograniczenie tego hałasu; "określenie stref hałasu" oznacza wszelkie działania związane z ustanowieniem strefy hałasu i zastosowaniem dotyczących jej przepisów;

ˇ     główna droga" oznacza drogę regionalną, narodową lub międzynarodową, wyznaczoną przez państwo członkowskie, na której ma miejsce ponad 3 mln przejazdów pojazdów rocznie;

ˇ     główna linia kolejowa" oznacza linię kolejową wyznaczoną przez państwo członkowskie, zlokalizowaną poza aglomeracjami, na której ma miejsce ponad 20 tys. przejazdów pociągów rocznie;

ˇ     główny port lotniczy" oznacza cywilny port lotniczy wyznaczony przez państwo członkowskie, na którym ma miejsce ponad 50 tys. łącznie startów i lądowań rocznie;

ˇ     mapa hałasu" oznacza prezentację danych dotyczących obecnego lub prognozowanego stanu hałasu wyrażonego w odniesieniu do wskaźnika poziomu hałasu, przekraczania wartości dopuszczalnej, liczby osób odczuwających skutki na danym obszarze, liczby budynków mieszkalnych narażonych na działanie pewnych wartości wskaźnika hałasu lub danych dotyczących kosztów i korzyści związanych z metodami ograniczenia negatywnych skutków;

ˇ     strategiczna mapa hałasu" oznacza mapę hałasu przeznaczoną do ogólnej oceny sytuacji na danym obszarze lub do opracowania ogólnej prognozy dla takiego obszaru;

ˇ     wartość dopuszczalna" oznacza wartość Ldwn lub Lnoc ogłoszoną przez państwo członkowskie, w razie przekroczenia której właściwe władze rozważają lub egzekwują środki ograniczające jej skutki; można  przyjmować odmienne wartości dla różnych rodzajów hałasu (drogowego, kolejowego, wytwarzanego przez ruch lotniczy, przemysłowego itp.), różnego charakteru otoczenia, różnych grup ludności; mogą też być one różne dla obecnej i nowej sytuacji (w przypadku zmiany sytuacji dotyczącej źródła hałasu lub sposobu wykorzystywania otaczającego je obszaru);

ˇ     plan działań dla aglomeracji" oznacza działania mające na celu zmniejszenie poziomu hałasu w aglomeracji w miejscach przekroczenia wartości dopuszczalnej Ldwn lub Lnoc oraz ochronę względnie cichych obszarów w obrębie aglomeracji przed wzrostem poziomu hałasu;

ˇ     plan działań dla głównej drogi, linii kolejowej lub portu lotniczego" oznacza działania mające na celu zmniejszenie poziomu hałasu w miejscach znajdujących się w pobliżu głównej drogi, linii kolejowej lub portów lotniczych, w których ma miejsce przekroczenie wartości dopuszczalnej Ldwn lub Lnoc;

ˇ     planowanie akustyczne" oznacza sterowanie poziomem hałasu w przyszłości za pomocą planowanych środków; do tych środków należą: planowanie użytkowania gruntów, inżynieria systemowa ruchu drogowego, planowanie ruchu drogowego, ograniczanie poziomu hałasu za pomocą środków izolacji dźwiękowej oraz kontrola źródeł hałasu.

 

Artykuł 4

Wdrożenie i kompetencje

Państwa członkowskie wyznaczają na odpowiednim szczeblu właściwe organy i instytucje odpowiedzialne za wdrożenie niniejszej Dyrektywy, w tym organy odpowiedzialne za:

sporządzenie i zatwierdzenie map hałasu i planów działań dla aglomeracji, głównych dróg, linii kolejowych i portów lotniczych, zgodnie z artykułem 7 i 8,

kompilację map hałasu i planów działań, zgodnie z artykułem 10 ustęp 1.

Państwa członkowskie zapewniają dokładność metod oceny, w koordynacji z zorganizowanymi przez Komisje w całej Wspólnocie programami zapewnienia jakości.

Państwa członkowskie udostępniają informacje, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, Komisji i społeczeństwo w ciągu 18 miesięcy od wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Artykuł 5

Wskaźniki poziomu hałasu i ich zastosowanie

Przy opracowywaniu strategicznych map poziomów hałasu, planowaniu akustycznym i ustanawianiu stref hałasu stosuje się jako wskaźniki poziomu hałasu stosuje się Ldwn i Lnoc. Państwa członkowskie stosują te wskaźniki w przypadku:

map hałasu, o których mowa artykule 7;

nowego ustawodawstwa dotyczącego opracowania map hałasu, planowania akustycznego lub ustanawiania stref hałasu.

W szczególnych przypadkach zestawionych w załączniku I(3), państwa członkowskie mogą stosować dodatkowe wskaźniki poziomu hałasu.

W ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, państwa członkowskie poinformują Komisję o aktualnie obowiązujących lub opracowywanych wartościach dopuszczalnych wyrażonych w postaci Ldwn i Lnoc dla hałasu drogowego, kolejowego, lotniczego i przemysłowego. Informacje te należy uzupełnić oświadczeniem o konsekwencjach przekroczenia wartości dopuszczalnej.

Artykuł 6

Metody oceny i oprogramowanie stosowane do opracowywania map

Wartości Ldwn i Lnoc określa się za pomocą metod opisanych w załączniku II.

Skutki zdrowotne określa się za pomocą relacji dawki i skutku opisanej w załączniku II.

W ciągu 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, Komisja może przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projekt zmian w załączniku II w zakresie:

zastąpienia tymczasowych metod pomiaru i obliczeń wspólnymi metodami;

wprowadzenia właściwego systemu określania, przekazywania i przechowywania danych dotyczących źródeł hałasu i innych danych o istotnym znaczeniu dla wspólnych metod obliczeń;

wprowadzenia relacji dawki i skutki w odniesieniu do uciążliwości dla ludzi w ich domach i w ich pobliżu, powodowanej przez hałas wytwarzany przez ruch drogowy i kolejowy oraz lotnictwo cywilne. Dalsze relacje dawki i skutku dla innych sytuacji, innych skutków i innych rodzajów hałasu zostaną określone wtedy, gdy dostępne staną się dostateczne dane naukowe.

W załączniku II podano wymagania stawiane oprogramowaniu służącemu do opracowywania map. W ciągu 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, Komisja może przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projekt rozwiązań w zakresie kontroli jakości oprogramowania służącego do opracowywania map.

Artykuł 7

Mapy hałasu

Państwa członkowskie podejmą niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy zostały wykonane i zatwierdzone przez właściwe organy mapy hałasu przedstawiające sytuację w poprzednim roku kalendarzowym dla wszystkich aglomeracji o liczbie ludności powyżej 250 tys. mieszkańców oraz wszystkich głównych dróg, głównych linii kolejowych i głównych portów lotniczych na ich terytorium. W ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy państwa członkowskie poinformują Komisję o wybranych w tym celu drogach, liniach kolejowych, portach lotniczych i aglomeracjach.

Państwa członkowskie podejmą niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 8 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy zostały wykonane i zatwierdzone przez właściwe organy mapy hałasu przedstawiające sytuację w poprzednim roku kalendarzowym dla wszystkich aglomeracji o liczbie ludności powyżej 100 tys. mieszkańców na ich terytorium. W ciągu 7 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy państwa członkowskie poinformują Komisję o wybranych w tym celu aglomeracjach.

Mapy hałasu będą spełniać minimalne wymagania określone w załączniku IV.

Sąsiadujące ze sobą państwa członkowskie będą współpracować ze sobą w zakresie opracowywania map poziomów hałasu w pobliżu granic.

Mapy hałasu, o których mowa w ustępie 1 i 2 tego artykułu, podlegają aktualizacji co 5 lat od terminu ich opracowania.

Artykuł 8

Plany działań

Państwa członkowskie podejmą niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 4 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy zostały opracowane i zatwierdzone przez właściwe organy plany działań dla głównych dróg, głównych linii kolejowych, głównych portów lotniczych i aglomeracji, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 niniejszej Dyrektywy.

Państwa członkowskie podejmą niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 9 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy zostały opracowane i zatwierdzone przez właściwe organy plany działań dla aglomeracji, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 niniejszej Dyrektywy.

Plany działań będą spełniać minimalne wymagania określone w załączniku V.

Plany działań, o których mowa w ustępie 1 i 2 tego artykułu, podlegają aktualizacji co 5 lat od terminu ich opracowania.

Artykuł 9

Informowanie społeczeństwa

Państwa członkowskie zapewnią opublikowanie map hałasu, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 i artykule 7 ustęp 2, w Internecie lub dowolnym innym środku łączności bezpośredniej, lub też w inny odpowiedni sposób, w ciągu 2 miesięcy od dnia ich zatwierdzenia przez właściwy organ.

Państwa członkowskie zapewnią, że przed zatwierdzeniem planów działań, o których mowa w artykule 8 ustęp 1 i 2 niniejszej Dyrektywy, właściwy organ zorganizuje konsultacje społeczne i uwzględni ich wyniki.

Państwa członkowskie zapewnią opublikowanie zatwierdzonych planów działań, o których mowa w ustępie 2 tego artykułu, w Internecie lub dowolnym innym środku łączności bezpośredniej w ciągu 2 miesięcy od dnia ich zatwierdzenia przez właściwy organ.

Artykuł 10

Gromadzenie i publikowanie danych przez państwa członkowskie i Komisję

 

Państwa członkowskie gromadzą mapy hałasu i plany działań, o których mowa w artykule 7 i 8.

Państwa członkowskie zapewniają przekazywanie Komisji informacji zawartych w mapach hałasu, jakie określono bardziej szczegółowo w załączniku VI do niniejszej Dyrektywy, w ciągu 3 miesięcy od upływu terminów podanych w Artykule 7.

Państwa członkowskie zapewniają przekazywanie Komisji streszczeń planów działań, o których mowa w załączniku VI niniejszej Dyrektywy, w ciągu 3 miesięcy od upływu terminów podanych w Artykule 8.

Komisja stworzy bank informacji, o których mowa w ustępie 2 tego artykułu.

Co pięć lat Komisja opublikuje zbiorczy raport na podstawie danych pochodzących z map hałasu i planów działań. Pierwszy raport zostanie przedstawiony w ciągu 1 roku od upływu terminu podanego w artykule 10 ustęp 3.

Artykuł 11

Cele i strategia UE

 

W ciągu 6 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie propozycje:

długofalowych i średnioterminowych celów w zakresie zmniejszenia liczby osób narażonych na działanie hałasu pochodzącego z konkretnych źródeł; źródła te będą obejmować ruch drogowy, kolejowy, cywilny ruch lotniczy i przemysł;

strategii i środków niezbędnych dla osiągnięcia tych celów; strategie te  i środki będą obejmować politykę UE wobec źródeł hałasu oraz mogą obejmować wszelkie inne istotne środki;

strategii ochrony względnie cichych obszarów na otwartej przestrzeni.

Propozycje, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, będą oparte na danych, o których mowa w artykule 10, oraz na innych istotnych informacjach. Głównymi kryteriami wyboru proponowanych strategii i środków będą: ograniczenie szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego i efektywność kosztowa.

Co 5 lat należy dokonać oceny propozycji, o których mowa w ustępie 1 i 2 tego artykułu.

Artykuł 12

Komitet Regulacyjny i jego uprawnienia

Komitet będzie udzielał pomocy Komisji.

Przy powoływaniu tego artykułu, będą miały zastosowanie postanowienia artykułu 5 i 7 Decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem postanowienia jej artykułu 8. Przyjmuje się trzy miesiące jako długość okresu, o którym mowa w artykule 5 ustęp 6 Decyzji 1999/468/WE.

Komitet przyjmuje swoje reguły postępowania.

Komitet:

prowadzi wymianę informacji i doświadczeń w zakresie wdrażania i praktycznego stosowania postanowień niniejszej Dyrektywy;

udziela pomocy Komisji w opracowywaniu wytycznych dotyczących stosowania metod oceny (załącznik II), oprogramowania służącego do opracowywania map (załącznik III), map hałasu (załącznik IV), planów działań (załącznik V) i danych, które należy przesyłać do Komisji (załącznik (VI).

Artykuł 13

Transpozycja

Państwa członkowskie wprowadzą w życie ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne niezbędne dla zapewnienia przestrzegania postanowień tej Dyrektywy w terminie nie przekraczającym 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przyjmując powyższe przepisy prawa, państwa członkowskie powołają się na postanowienia niniejszej Dyrektywy w samych przepisach lub w związku z ich formalnym ogłoszeniem. Państwa członkowskie ustalają tryb powołania się na postanowienia Dyrektywy.

Państwa członkowskie przekażą Komisji tekst postanowień prawa krajowego, jakie przyjmą w dziedzinie objętej tą Dyrektywą.

Artykuł 14

Ocena

Co 5 lat, po raz pierwszy po upływie 7 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, Komisja Europejska będzie przedstawiać raport oceniający wdrażanie niniejszej Dyrektywy Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 15

Termin wejścia w życie

Niniejsza Dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 16

Strony, do których skierowana jest Dyrektywa

Dyrektywa jest skierowana do państw członkowskich.

Przyjęto w Brukseli,

W imieniu Parlamentu Europejskiego               W imieniu Rady

Przewodniczący                                                                       Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

WSKAŹNIKI POZIOMU HAŁASU

Poziom w porze dnia-wieczoru-nocy

Określenie

Poziom Ldwn (lub LDWN) w porze dnia-wieczoru-nocy w decybelach (dB) określa następujący wzór:

gdzie:

Ldzień – długotrwały, średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987, określony w ciągu wszystkich okresów dnia w roku;

Lwieczór - długotrwały, średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987, określony w ciągu wszystkich okresów wieczoru w roku;

Lnoc - długotrwały, średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987, określony w ciągu wszystkich okresów nocy w roku;

gdzie:

pora dnia trwa 12 godzin, pora wieczoru trwa 4 godziny, a pora nocy trwa 8 godzin; państwa członkowskie mogą założyć, że ogólnie przyjęty czas odpoczynku po południu stanowi część "wieczoru" i odpowiednio skrócić porę wieczoru (ustalenie to dotyczyłoby bez wyjątku hałasu pochodzącego ze wszystkich rodzajów źródeł);

państwa członkowskie określą początek dnia (i odpowiednio początek wieczoru i nocy), przy czym ustalenie to dotyczyłoby bez wyjątku hałasu pochodzącego ze wszystkich rodzajów źródeł; jako przedziały domyślne można przyjąć 07.00 –19.00, 19.00-23.00 i 23.00-07.00 czasu miejscowego;

rok  - oznacza rok brany pod uwagę pod względem emisji dźwięku i średni rok pod względem warunków meteorologicznych, przy czym średni rok pod względem warunków meteorologicznych można określić jako ten, który charakteryzuje średnie warunki meteorologiczne uśrednione dla przedziału co najmniej ostatnich dziesięciu lat;

oraz gdzie:

rozważa się dźwięk padający, co oznacza, że zaniedbuje się dźwięk odbity od elewacji budynku lub innego rozważanego obiektu.

Wysokość punktu oceny Ldwn zależy od celu jego zastosowania:

jeśli celem jest opracowanie strategicznych map hałasu dla narażenia na działanie hałasu w budynkach lub w ich pobliżu, punkty oceny umieszcza się na wysokości 4,0ą0,2 m (3,8 – 4,2 m) ponad poziomem gruntu, na wysokości 2,0ą0,2 m przed najbardziej eksponowaną elewacją; w przypadku opracowywania map hałasu, zgodnie z artykułem 7 niniejszej Dyrektywy, najbardziej eksponowaną elewacją będzie zewnętrzna ściana skierowana ku  konkretnemu źródłu hałasu i znajdująca się najbliżej tego źródła; w przypadku innych zastosowań można wybrać inne rozwiązania;

jeśli celem jest opracowanie strategicznych map hałasu dla parków publicznych i względnie cichych obszarów na otwartej przestrzeni, punkty oceny umieszcza się na wysokości 4,0ą0,2 m ponad poziomem gruntu;

jeśli to stosowne, zaleca się oparcie poziomic strefy na wartości Ldwn na wysokości 4 m;

w przypadku innych zastosowań można przyjąć inne wysokości, natomiast nie mogą one nigdy być niższe niż 1,5 m nad poziomem gruntu; można tutaj podać następujące przypadki:

projektowanie miejscowych rozwiązań w zakresie zmniejszania wpływu  hałasu na konkretne budynki;

szczegółowa mapa hałasu dla ograniczonego obszaru, pokazująca ekspozycję indywidualnych budynków.

 

Zastosowanie LDWN do oceny i zmniejszenia negatywnych skutków hałasu

W przypadku długotrwałego narażenia na działanie hałasu, LDEN wywiera udowodniony wpływ na stopień uciążliwości dla społeczności, a zwłaszcza decyduje o procentowym udziale respondentów oceniających go jako bardzo uciążliwy (%HA).

Łącznie ze szczególnymi relacjami dawki i skutku, LDWN można również zastosować w następujących przypadkach:

uciążliwości powodowanej przez hałas zawierający silne składowe tonalne;

uciążliwości powodowanej przez hałas o charakterze impulsowym;

negatywnych skutków dla uczenia się dzieci.

Zmniejszenie wartości LDEN ograniczy także liczbę osób cierpiących na konkretne dolegliwości zdrowotne, jak np. zakłócenie snu, stres, nadciśnienie lub utrudnione porozumiewanie się. Jednakże, optymalna ocena i zmniejszenie takich konkretnych skutków może wymagać zastosowania dodatkowego wskaźnika poziomu hałasu.

Wskaźnik poziomu hałasu w porze nocy

Określenie

Wskaźnik poziomu hałasu w porze nocy Lnoc  (lub LNOC) to długotrwały, średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987, określony w ciągu wszystkich okresów dnia w roku;

gdzie:

pora nocy trwa 8, zgodnie z jej określeniem w punkcie 1 ustępu 1 tego załącznika;

rok - oznacza rok brany pod uwagę pod względem emisji dźwięku i średni rok pod względem warunków meteorologicznych, zgodnie z jego określeniem w punkcie 1 ustępu 1 tego załącznika;

rozważany jest dźwięk padający, zgodnie z jego określeniem w punkcie 1 ustępu 1 tego załącznika;

punkt oceny jest taki sam, jak dla LDWN.

Należy zauważyć, że w określeniu Lnoc nie dodaje się 10 dB.

Zastosowanie LNOC

W przypadku długotrwałego narażenia na działanie hałasu, LNOC wywiera udowodniony wpływ na zakłócenie snu u osób zgłaszających tę dolegliwość, wyrażony np. jako procentowy udział respondentów informujących o poważnym zakłóceniu ich snu (%HS).

LNOC może także być odpowiednim wskaźnikiem dla konkretnych skutków medycznych lub społecznych związanych z narażeniem na działanie hałasu w porze nocy (jakość snu, przebudzenia, problemy z zaśnięciem itp.). Dlatego też obniżenie wartości LNOC z pewnością ograniczy wszelkie negatywne skutki zdrowotne powodowane przez narażenie na hałas w porze nocy. Przy czym, w odniesieniu do niektórych konkretnych skutków i niektórych specyficznych rodzajów hałasu, skuteczność działań może podnieść zastosowanie dodatkowych wskaźników.

Zastosowanie dodatkowych wskaźników poziomu hałasu w szczególnych przypadkach

Poza LDWN i LNOC, korzystne może okazać się zastosowanie specjalnych wskaźników poziomu hałasu i odpowiadających im wartości dopuszczalnych. Poniżej podano przykłady takich zastosowań.

rozważane źródło hałasu działa tylko przez niewielką część czasu (np. mniej niż 20% przedziału czasu składającego się ze wszystkich okresów dni w roku, wszystkich okresów wieczorów w roku lub wszystkich okresów nocy w roku);

w jednym lub więcej okresów występuje średnio niewielka liczba zdarzeń (np. mniej niż jedno zdarzenie akustyczne o charakterze hałasu na godzinę; przy czym jako takie zdarzenie akustyczne określa się hałas, który trwa krócej niż 5 minut; jego przykładem może być hałas wytwarzany przez przejeżdżający pociąg lub przelatujący samolot);

hałas zawiera silną składową niskiej częstotliwości;

szczególna ochrona weekendu lub danej części roku;

szczególna ochrona pory wieczoru;

połączone działanie hałasu z różnych źródeł;

względnie ciche obszary na otwartej przestrzeni.

W podanych poniżej szczególnych przypadkach można zastosować albo LDEN łącznie ze specjalnymi relacjami dawki i skutku, albo specjalny wskaźnik poziomu hałasu, składający się z LDEN skorygowanego w taki sposób, aby odzwierciedlał różnicę wobec normalnych przypadków w zakresie relacji dawki i skutku:

hałas zawierający silne składowe tonalne;

hałas o charakterze impulsowym.

Przy wyborze tej ostatniej możliwości, skorygowany wskaźnik powinno się opatrzyć zupełnie innym symbolem niż "LDEN" lub "Lnoc".

 

ZAŁĄCZNIK II

METODY OCENY

Wprowadzenie

Wartości Ldwn i Lnoc można określić za pomocą pomiaru (w punkcie oceny) albo obliczeń. W przypadku prognoz możliwe są tylko obliczenia.

W ustępie 2 i 3 tego załącznika przedstawiono tymczasowe metody obliczania i pomiaru.

W ustępie 4 tego załącznika omówiono tymczasowe rozwiązania dla relacji dawki i skutku.

Tymczasowe metody pomiaru Ldwn i Lnoc

Jeśli w państwie członkowskim istnieje prawnie umocowana metoda pomiaru, metodę tę należy dostosować, zgodnie z określeniem wskaźników przedstawionych w załączniku I i zgodnie z zasadami przedstawionymi dla pomiarów długotrwałych, średnich poziomów dźwięku w normie ISO 1996-2:  1987 i ISO 1996-1: 1982.

Jeśli w państwie członkowskim nie ma obowiązującej metody pomiaru lub państwo to woli ją zastąpić inną metodą, metodę tę można określić na podstawie określenia wskaźnika i zasad przedstawionych w normie ISO 1996-2 : 1987 i ISO 1996-1: 1982.

Tymczasowe metody obliczania Ldwn i Lnoc

Dostosowanie istniejących metod krajowych

Jeśli w państwie członkowskim istnieją metody krajowe służące do określenia wskaźników długoterminowych, metody te można zastosować pod warunkiem ich dostosowania do określenia wskaźników przedstawionego w załączniku I. W przypadku większości metod krajowych oznacza to konieczność przyjęcia wieczoru jako osobnej pory do rozważenia oraz wprowadzenia średniej dla roku. Niektóre istniejące metody można także dostosować w zakresie wykluczania odbicia od elewacji, wprowadzenia pory nocy i/lub punktu oceny. Dostosowanie to nie powinno wpływać na kontynuowanie istniejących prawnie umocowanych programów ograniczania hałasu, ani też stanowiących integralną część takich programów rozwiązań w zakresie rekompensat i łagodzenia skutków.

Uśrednianie dla roku wymaga szczególnej uwagi. Wahania w ciągu roku wynikają z wahań emisji i przenoszenia dźwięku.

Zalecane metody tymczasowe

W przypadku państw, w którym nie ma obecnie obowiązujących metod krajowych lub państw członkowskich, które chcą przyjąć inną metodę, zaleca się następujące metody:

 

W odniesieniu do HAŁASU PRZEMYSŁOWEGO: ISO 9613-2: "Akustyka – tłumienie dźwięku rozchodzącego się na zewnątrz, część 2; Ogólna metoda obliczeń".

Odpowiednie dane o emisji hałasu (dane wyjściowe) można uzyskać z pomiarów prowadzonych jedną z następujących metod;

ISO 8297:1994 "Akustyka – Określenie poziomów mocy akustycznej  wytwarzanych przez zakłady przemysłowe o wielu źródłach w celu oceny poziomów ciśnienia akustycznego w środowisku – Metoda techniczna".

EN ISO 3744: 1995 "Akustyka – Określenie poziomów mocy akustycznej hałasu na podstawie ciśnienia akustycznego – Metoda techniczna dla zasadniczo swobodnego pola nad płaszczyzną odbijającą".

EN ISO 3745: 1995 "Akustyka – Określenie poziomów mocy akustycznej wytwarzanych przez źródła hałasu za pomocą pomiarowej powierzchni okalającej nad płaszczyzną odbijającą".

W przypadku HAŁASU LOTNICZEGO: ECAC.CEAC Dok. 29 "Raport o standardowej metodzie obliczania poziomic hałasu wokół cywilnych portów lotniczych", 1997. Spośród  różnych podejść do modelowania torów lotu, należy zastosować technikę segmentowania, o której mowa w punkcie 7.5 ECAC.CEAC Dok. 29.

W przypadku HAŁASU DROGOWEGO: Francuska krajowa metoda obliczeniowa "NMPB", opublikowana w "Arręté du 5 mai 1995 relatif au bruit des infrastructures routiéres, Journal officiel du 10 mai 1995, article 6" oraz we francuskiej normie "XPS 31-133". Jeśli chodzi o dane wyjściowe dotyczące emisji, dokumenty te odwołują się do "Guide de bruit des transports terrestres, fascicule prévision des niveaux sonores, CETUR 1980".

W przypadku HAŁASU KOLEJOWEGO: Holenderska krajowa metoda obliczeniowa "Standaard-Rekenmetode II", opublikowana w "Reken- en Meetvoorschrift Railverkeerslawaai ’96, Ministerie Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening and Milieubeheer, 20 listopada 1996 r."

Wszystkie podane powyżej metody należy dostosować do określonych wskaźników LDEN i LNOC. W ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy Komisja opublikuje wytyczne w sprawie zmienionych metod i przedstawi dane dla hałasu lotniczego, drogowego i kolejowego, oparte na istniejących danych.

Jeśli państwa członkowskie pragną zastosować inną metodę niż opisana w punkcie 3.1 lub 3.2 tego załącznika, to powinny one udowodnić, że proponowana metoda daje równorzędne wyniki, jak metody podane powyżej.

Relacje dawki i skutku w okresie przejściowym

Ocena wpływu hałasu na ludność wymaga zastosowania relacji dawki i skutku. Zostaną one wprowadzone w późniejszych wersjach tego załącznika. W okresie przejściowym można stosować relacje przedstawione w stanowisku Grupy Roboczej WG 2 Komisji do Spraw Relacji Dawki i Skutku dotyczącym obecnej wiedzy o relacjach dawki i skutku[8], relacje przedstawione w literaturze lub relacje określone przez państwa członkowskie.

ZAŁĄCZNIK III

MINIMALNE WYMAGANIA WOBEC OPROGRAMOWANIA SŁUŻĄCEGO DO OPRACOWYWANIA MAP

Uwagi ogólne

Oprogramowanie stosowane do opracowywania map hałasu w celu wykonania postanowienia artykułu 7 niniejszej Dyrektywy musi spełniać następujące minimalne wymagania:

opierać się na metodach obliczeniowych określonych w artykule 6 i załączniku II;

zawierać urządzenie do modelowania obiektów;

zawierać modele emisji ze źródeł; informacji geometrycznych dotyczących źródeł hałasu dostarczałoby urządzenie do modelowania obiektów;

zawierać urządzenia do obliczania rozchodzenia się hałasu;

zawierać urządzenia do prezentacji informacji w postaci map pokazujących poziomy hałasu na zewnątrz.

Wszelkie mapy należy opracowywać zgodnie z wymogami określonymi w artykule 7 i załączniku IV niniejszej Dyrektywy.

Zalecane wymagania wobec urządzeń do wprowadzania i wyprowadzania danych.

Niektóre z elementów opisanego powyżej oprogramowania służącego do opracowywania map są odpowiedzialne za wprowadzanie i wyprowadzanie danych. Poniżej wskazano minimalne wymagania dotyczące tych urządzeń wejściowych i wyjściowych.

 

ZAŁĄCZNIK IV

MINIMALNE WYMAGANIA WOBEC MAP HAŁASU

Mapa hałasu stanowi prezentację danych ze względu na jeden z następujących aspektów:

obecną, poprzednią lub prognozowaną sytuację w zakresie hałasu, wyrażoną za pomocą wskaźnika poziomu hałasu;

przekroczenie wartości dopuszczalnej ("mapa konfliktu");

liczbę budynków mieszkalnych na danym obszarze, narażonych na działanie hałasu o konkretnej wartości wskaźnika hałasu;

itp. (będzie uzupełnione)

Mapy hałasu można przedstawiać w postaci:

ˇ          wykresów graficznych;

ˇ          danych numerycznych w tabelach;

ˇ          danych numerycznych w formie elektronicznej.

Mapy hałasu służą do następujących celów:

 

ˇ          stworzenia podstaw dla przesyłania danych do Komisji, zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 i załącznikiem VI do niniejszej Dyrektywy;

ˇ          stworzenia źródła informacji dla społeczeństwa, zgodnie z artykułem 9 niniejszej Dyrektywy;

ˇ          stworzenia podstaw dla planów działań, zgodnie z artykułem 8 niniejszej Dyrektywy.

Każdy z tych celów wymaga odmiennego rodzaju map hałasu.

W przypadku danych, które mają być przesłane do Komisji, minimalne wymagania wobec map hałasu podano w punktach: 1.5, 1.6, 1.7, 2.5, 2.6 i 2.7 załącznika VI do niniejszej Dyrektywy.

W przypadku informacji dla społeczeństwa, zgodnie z artykułem 9 niniejszej Dyrektywy, i dla potrzeb opracowania planów działań, zgodnie z artykułem 8 niniejszej Dyrektywy, niezbędne są dodatkowe i bardziej szczegółowe informacje.

Państwa członkowskie mogą określać zasady w zakresie rodzaju i formy takich map hałasu.

Przy opracowywaniu strategicznych map hałasu do celów lokalnych lub krajowych stosuje się wysokość oceny 4 m i 5-dB zakresy LDWN i LNOC, zgodnie z załącznikiem VI do niniejszej Dyrektywy.

W przypadku aglomeracji opracowuje się strategiczne mapy hałasu osobno dla hałasu drogowego, kolejowego, lotniczego i przemysłowego. Dodatkowo można opracować mapy dla innych źródeł.

Komisja może opracować wytyczne, w których poda inne wskazówki dotyczące map hałasu i ich opracowywania.

 

ZAŁĄCZNIK V

MINIMALNE WYMAGANIA WOBEC PLANÓW DZIAŁAŃ

ZAŁĄCZNIK VI

DANE KTÓRE NALEŻY PRZESYŁAĆ DO KOMISJI

Do Komisji należy przesyłać następujące dane:

W ODNIESIENIU DO AGLOMERACJI

Zwięzły opis aglomeracji: położenie, wielkość i liczba mieszkańców.

Właściwy organ.

Wykonane w przeszłości programy ograniczania hałasu i istniejące środki ograniczania hałasu.

Zastosowane metody obliczeń lub pomiarów.

W razie stosowania tymczasowych metod obliczeniowych, zgodnie z załącznikiem II: całkowita liczba osób mieszkających w budynkach mieszkalnych narażonych na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów wartości LDWN, w dB, na wysokości 4 m przy elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu: <55, 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, 75-79, >79, osobno dla hałasu drogowego, kolejowego i lotniczego oraz ze źródeł przemysłowych. Liczbę tę należy zaokrąglić do najbliższej liczby setek (np. 5200 = między 5150 a 5249; 100 = między 50 a 149; 0 = poniżej 50).

Dodatkowo, należy podać, ile osób odpowiadających powyższym kategoriom mieszka w budynkach mieszkalnych posiadających:

specjalną izolację chroniącą przed danym rodzajem hałasu;9

względnie cichą elewację.10

Należy również wskazać udział głównych dróg, głównych linii kolejowych i głównych portów lotniczych, o których mowa w artykule 3 niniejszej Dyrektywy, w wytwarzaniu takich poziomów hałasu.

(Fragmenty zmieniane, nie tłumaczone jeszcze)

W przypadku stosowania tymczasowych metod, zgodnie z załącznikiem II: całkowitą liczbę osób (w setkach) mieszkających w budynkach mieszkalnych narażonych na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów wartości LNOC, w dB, na wysokości 4 m przy elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu: <45, 45-49, 50-54, 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, >74, osobno dla hałasu drogowego, kolejowego i lotniczego oraz ze źródeł przemysłowych.

Dodatkowo, należy podać, ile osób odpowiadających powyższym kategoriom mieszka w budynkach mieszkalnych posiadających:

specjalną izolację chroniącą przed danym rodzajem hałasu;

względnie cichą elewację.

Powierzchnia (w km2) i względna wielkość (jako % całkowitej powierzchni aglomeracji) parków publicznych i innych publicznych terenów wypoczynkowych, charakteryzujących się wartościami LDWN poniżej 55 dB, powodowanymi przez dowolne źródło hałasu.

Streszczenie planu działania, obejmujące istotne aspekty, o których mowa w załączniku V, o długości nie przekraczającej 10 stron.

W ODNIESIENIU DO GŁÓWNYCH DRÓG, GŁÓWNYCH LINII KOLEJOWYCH I GŁÓWNYCH PORTÓW LOTNICZYCH

Ogólny opis drogi, linii kolejowej lub portu lotniczego: położenie, wielkość, dane o ruchu.

Charakterystyka otoczenia: aglomeracje, wioski, tereny wiejskie lub inne, informacja o sposobie użytkowania ziemi, rodzaj budynków i ich przeznaczenie, inne źródła hałasu.

Wykonane w przeszłości programy ograniczania hałasu i istniejące środki ograniczania hałasu.

Zastosowana metoda obliczeń lub pomiarów.

W razie stosowania tymczasowych metod, zgodnie z załącznikiem II: całkowita liczba osób (w setkach) mieszkających poza aglomeracjami, w budynkach mieszkalnych narażonych na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów wartości LDWN, w dB, na wysokości 4 nad poziomem gruntu i w odległości 2,0+/-0,2m od elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu: 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, 75-79, >79.

Dodatkowo, należy podać, ile osób odpowiadających powyższym kategoriom mieszka w budynkach mieszkalnych posiadających:

specjalną izolację chroniącą przed danym rodzajem hałasu;

względnie cichą elewację.

Dodatkowo, można podać, ile szkół i szpitali jest narażonych na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z podanych powyżej zakresów wartości LDWN oraz ilu uczniów i pacjentów odpowiada podanym liczbom.

W przypadku stosowania wspólnych metod, zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 i załącznikiem II, podany powyżej zakres rozszerza się o przedział 50-54 dB.

W przypadku stosowania tymczasowych metod, zgodnie z załącznikiem II: całkowita liczba osób (w setkach) mieszkających poza aglomeracjami, w budynkach mieszkalnych narażonych na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów wartości LNOC, w dB, przy elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu: 45-49, 50-54, 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, >74.

W przypadku stosowania wspólnych metod, zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 i załącznikiem II, podany powyżej zakres rozszerza się o 40-44 dB.

Całkowity obszar (w km2) narażony na działanie poziomów hałasu o wartości LDWN odpowiednio powyżej 55, 65 i 75 dB. Dodatkowo, należy podać: całkowitą liczbę budynków mieszkalnych (w setkach) i całkowitą liczbę osób (w setkach) mieszkających na każdym z tych obszarów. Liczby te obejmują aglomeracje.

Poziomice 55 i 65 dB należy również przedstawić na co najmniej jednej mapie, zawierającej informacje o położeniu wiosek, miast i aglomeracji leżących w obrębie poziomic.

Streszczenie planu działania, obejmujące istotne aspekty, o których mowa w załączniku V, o długości nie przekraczającej 10 stron.

ZALECENIA

Komisja opracuje wytyczne, zawierające dalsze zalecenia dotyczące dostarczania powyższych danych.



[1] COM(96) 540 wersja ostateczna, 04.11.1996

[2] OJL 137 24.05.1986, str. 28, OJL 001 03.01.1994, str. 484

[3] OJL 040 11.02.1989, str. 12.

[4] OJL 184, 17.07.1999, str. 23

[5] Konstytucja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)

[6] "Wytyczne dotyczące hałasu w społeczności", WHO, 2000, www.who.int/peh/; w postaci drukowanej będą dostępne pod koniec 2000 r.

[7] Międzynarodową normę dla takich ankietowych badań terenowych opracowuje obecnie ISO/TC43/SC1/WG49; można oczekiwać, że Komitet opracuje projekt normy w 2000 r.

[8] Projekt oczekiwany w czerwcu lub lipcu 2000 r.

9 "Specjalna izolacja chroniąca przed hałasem" oznacza specjalną izolację budynku chroniącą przed co najmniej jednym rodzajem hałasu w środowisku, łącznie z takimi instalacjami wentylacyjnymi lub klimatyzacyjnymi, iż można utrzymać wysoki poziom izolacji chroniącej przed hałasem w środowisku.

10 "Względnie cicha elewacja" oznacza elewację budynku mieszkalnego, przy której wartość LDWN (4 m nad poziomem gruntu i 2 m od elewacji) w przypadku hałasu  pochodzącego od konkretnego źródła jest niższa o ponad 20 dB niż wartość przy elewacji charakteryzującej się najwyższą wartością.