|
Dyrektywa COM(2000) 468 finalGreen Paper COM(2001) 366 final - original version COM(2000) 468 final - original version Projekt DYREKTYWY
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie
oceny i zarządzania hałasem w środowisku PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII
EUROPEJSKIEJ, Uwzględniając postanowienia
Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a zwłaszcza jego artykuł 175 ustęp
1, Uwzględniając projekt Komisji, Uwzględniając opinię Parlamentu
Europejskiego, Uwzględniając opinię Komitetu
Gospodarczo-Społecznego, Uwzględniając opinię Komitetu
ds. Regionów, Zważywszy, że: W 1996 r.
Komisja opublikowała Zieloną Księgę[1]
o przyszłej polityce w sprawie hałasu; Komisja uznała hałas w środowisku za
jeden z głównych lokalnych problemów środowiskowych w Europie; z analizy tej
wyłoniły się cztery zagadnienia: rola UE w przyszłości, ramowe zasady oceny
narażenia na działanie hałasu, działania wobec źródeł oraz wspieranie działań
podejmowanych przez państwa członkowskie w celu ograniczenia hałasu poprzez
popieranie wymiany doświadczeń; w oparciu o analizy sytuacji w zakresie hałasu
i wdrażania aktualnych kierunków polityki, Komisja określiła, w jaki sposób
widzi swoją rolę w ograniczaniu hałasu; W swojej
uchwale nr A40183/97 przyjętej w dniu 10 czerwca 1997 roku, dotyczącej Zielonej
Księgi Komisji o przyszłej polityce w sprawie hałasu, Parlament Europejski
wyraził swoje poparcie i ponownie podkreślił, że w najbliższej przyszłości
trzeba będzie określić konkretne środki i inicjatywy w ramowej dyrektywie w
sprawie zmniejszenia hałasu w środowisku; Parlament Europejski odnotował, że
obecne dane statystyczne i szacunki ekonometryczne dotyczące odczuwanych przez
społeczeństwo rzeczywistych skutków gospodarczych i zewnętrznych kosztów hałasu
są nieodpowiednie i nie zawsze udostępniane przez państwa członkowskie oraz nie
opierają się na jednolitym podejściu metodologicznym; Parlament Europejski
zauważył, że bardzo różnią się krajowe polityki w zakresie tego problemu i
należy je skoordynować, odnotowując także częsty brak koordynacji między
różnymi politykami i inicjatywami Wspólnoty dotyczącymi środowiska, przemysłu,
regionów itp.; Parlament Europejski odnotował brak wiarygodnych, porównywalnych
danych dotyczących sytuacji w zakresie różnych źródeł hałasu; przedstawiono
wiele innych obserwacji o charakterze operacyjnym; Przepisy
niniejszej dyrektywy muszą uwzględnić fakt, że w Komunikacie w sprawie
transportu lotniczego i środowiska (COM(1999)640) przewidziano konkretną
propozycję wspólnego wskaźnika poziomu hałasu i wspólną metodykę obliczania i
pomiaru poziomu hałasu wokół portów lotniczych. Inne akty
prawne Wspólnoty dotyczą ochrony zdrowia w miejscach pracy[2]
i izolacji hałasu między budynkami mieszkalnymi[3];
poziom hałasu wewnątrz środków transportu i hałasu powodowanego przez
urządzenia gospodarstwa domowego podlega natomiast siłom rynku. Konieczne są dalsze wysiłki
mające na celu poprawę podstaw polityki ochrony środowiska w postaci
wiarygodnych i porównywalnych danych, statystyki i wskaźników oraz metody oceny
kosztów i korzyści związanych z działaniami lub brakiem działań; konieczne jest
promowanie najlepszych sposobów zastosowania nowych technik i technologii. Konieczny
jest dalszy rozwój koncepcji wspólnej odpowiedzialności, zwłaszcza poprzez
wzmacnianie dialogu z zainteresowanymi stronami i z ich udziałem dzięki
opracowaniu kierunków polityki i działań Wspólnoty, zwłaszcza na szczeblu
lokalnym; istnieje możliwość, że wsparcie ze strony Wspólnoty zapewni bardziej
spójne i skoordynowane podejście w zakresie działań na szczeblu lokalnym i
regionalnym w odniesieniu do problemów o istotnym znaczeniu dla osiągania
zrównoważonego rozwoju oraz będzie pobudzać wymianę informacji i doświadczeń;
ustawodawstwo państw członkowskich ma często podłoże historyczne i wydaje się
skomplikowane pod względem podziału kompetencji i wdrażania, za które często
odpowiadają ministerstwa i resorty o odmiennej kulturze i innym zakresie
odpowiedzialności. Zharmonizowane
wskaźniki umożliwiają oparte na wiedzy określenie poziomów hałasu; opinia
naukowa popiera określenie dwóch wskaźników poziomu hałasu; w przypadku
wszelkich późniejszych rewizji należy wziąć pod uwagę dalsze zharmonizowane
wskaźniki, w oparciu o wiedzę naukową dotyczącą skutków hałasu; obecnie państwa
członkowskie nie stosują żadnych wspólnych definicji krajowych wartości
dopuszczalnych poziomu hałasu powodowanego przez ruch drogowy, transport
kolejowy i lotniczy oraz przemysłowy; należy określić te poziomy za pomocą
wspólnego wskaźnika; państwa członkowskie powinny w ustalonym terminie
poinformować Komisję, o tym, że to uczyniły; państwa członkowskie powinny
złożyć oświadczenie w sprawie skutków naruszania krajowych wartości
dopuszczalnych. Wskaźnik
ten powinno się określić za pomocą spójnych metod; ponieważ metody te mogą być
usprawniane i lepiej rozumiane, będzie
można je ulepszać lub zastępować innymi w określonym terminie i z pomocą
Komitetu; należy zapewnić oprogramowanie komputerowe służące do sporządzania
map hałasu, istotne znaczenie ma dokonanie przeglądu dostępnych produktów i
ustalenie, czy i w jak sposób trzeba będzie spełnić cele zapewnienia jakości. Wstępne
badania nie wskazują na wysokie koszty na jednego mieszkańca związane ze
sporządzaniem map hałasu, gdy uwzględni się w pełni korzyści; należy kierować
się wielkością populacji w czasie ustalania zakresu ustawodawstwa, szczególnie,
jeśli ma być prowadzona ciągła debata nad interpretacją skutków; uzasadnione
jest przyjęcie harmonogramu realizacji, gdyż materialne wdrożenie i zgromadzenie
danych będzie wymagać czasu i zaangażowania środków. Bez
zobowiązania do rozwiązania kwestii nadmiernego hałasu, pokazanego na mapach,
działania mające na celu opracowanie tych map nie przyniosłyby pożytku, dlatego
też potrzebne są plany działań uwzględniające zasady zapobiegania, płacenia
przez zanieczyszczającego, bliskości i proporcjonalności. Bez
zobowiązania do przyjęcia wspólnych wskaźników, działania mające na celu
opracowanie map i zmniejszenie hałasu nie przyniosłyby pożytku, jeśli
odczuwające jego skutki społeczeństwo nie zostałoby odpowiednio poinformowane;
pamiętając o zobowiązaniu Wspólnoty do działań na rzecz społeczeństwa
informacyjnego, należy wybrać najwłaściwszy kanał informacyjny. Konieczne
jest gromadzenie danych i skompilowanie odpowiednich raportów pochodzących z
całej Wspólnoty, aby stworzyć podstawy dla jej przyszłej polityki i dalszego
informowania obywateli Unii Europejskiej. Już teraz
można by określić cele średnio- i długoterminowe w zakresie zmniejszenia liczby
obywateli UE odczuwających skutki hałasu pochodzącego z konkretnych źródeł,
pewne dalsze badania mogą przynieść wyniki wymagające jeszcze nawet pilniejszej
uwagi; należy określić ostateczne terminy realizacji tych celów, zaś koszty ich
realizacji muszą mieścić się w granicach dostępnych środków, z uwzględnieniem
innych aspiracji w zakresie ochrony środowiska i jakości życia. Przepisy
techniczne dotyczące metod oceny trzeba uzupełniać i w razie konieczności
dostosowywać do postępu technicznego i naukowego oraz postępów w zakresie
normalizacji w Europie; należy podjąć środki konieczne dla wdrożenia tej
dyrektywy, o których mowa w Decyzji Komisji 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999
roku w sprawie określenia trybu wykonywania nadanych Komisji uprawnień w
zakresie wdrażania prawa.[4] Państwa członkowskie potrzebują
określonego czasu na spełnienie przepisów Dyrektywy i powiadomienie o jej
transpozycji. Należy dokonać technicznej oceny
Dyrektywy. PRZYJĘŁY NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ. Artykuł 1 Cele Celem niniejszej Dyrektywy jest
określenie wspólnego podejścia w zakresie unikania, zapobiegania lub
zmniejszania szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego powodowanych przez
narażenie na działanie hałasu w środowisku, poprzez: ocenę hałasu w środowisku państw
członkowskich w oparciu o wspólne metody, zapewnienie dostępu
społeczeństwa do informacji o poziomie hałasie w środowisku i jego skutkach, zapewniając podjęcie działań
mających na celu zmniejszenie poziomu hałasu w razie konieczności i utrzymanie
jakości środowiska pod względem poziomu hałasu, tam, gdzie jest ona
odpowiednia. Artykuł 2 Zakres obowiązywania Niniejsza Dyrektywa dotyczy
hałasu w środowisku postrzeganego przez ludzi w ich domach i w ich pobliżu, w
parkach publicznych lub na innych względnie cichych obszarach w obrębie
aglomeracji, na względnie cichych obszarach otwartej przestrzeni, postrzeganego
przez uczniów w szkołach i w ich pobliżu, postrzeganego przez pacjentów w
szpitalach i w ich pobliżu oraz w innych wrażliwych pod względem hałasu
budynkach i obszarach. Niniejsza Dyrektywa nie dotyczy
hałasu, na jaki jest narażona osoba, która sama go powoduje, hałasu
wytwarzanego przez zajęcia domowe, sąsiadów, hałasu w miejscu pracy oraz hałasu
w środkach transportu. Artykuł 3 Definicje W zrozumieniu niniejszej
Dyrektywy: ˇ hałas w
środowisku" oznacza niepożądany lub szkodliwy dźwięk będący skutkiem
działalności ludzkiej na zewnątrz, w tym także hałas emitowany przez obiekty
przemysłowe lub budynki przemysłowe; ˇ zdrowie
ludzkie" oznacza "dobrostan pod względem wszystkich aspektów fizycznych,
psychicznych i społecznych", zgodnie z konstytucją Światowej Organizacji
Zdrowia;[5] ˇ szkodliwe
skutki" oznaczają negatywne skutki dla zdrowia ludzkiego; m.in. rozdrażnienie
spowodowane hałasem, zakłócenie snu, utrudnienie porozumiewania się, negatywne skutki
dla uczenia się, utratę słuchu, stres i nadciśnienie;[6] ˇ uciążliwość"
oznacza stopień uciążliwości hałasu dla społeczności, określony za pomocą
ankietowych badań terenowych;[7] ˇ wskaźnik
hałasu" oznacza wielkość fizyczną służącą do opisu poziomu hałasu w środowisku,
w udowodniony sposób związanego z negatywnym skutkiem; ˇ ocena"
oznacza wszelką metodę pomiaru, obliczenia, prognozowania lub szacowania
wartości wskaźnika poziomu hałasu lub związanego z nim szkodliwego skutku(ów); ˇ poziom Ldwn
(lub LDWN) w porze dnia-wieczoru-nocy" oznacza wskaźnik hałasu dla
uciążliwości, szczegółowo określony w załączniku I; ˇ poziom
hałasu w porze nocy, Lnoc lub (LNOC)" oznacza wskaźnik
hałasu dla uświadomionego zakłócenia snu, szczegółowo określony w załączniku I; ˇ relacja
dawki i skutku" oznacza związek między wartością wskaźnika hałasu a szkodliwym
skutkiem; ˇ aglomeracja"
oznacza część wytyczonego przez państwa członkowskie ich terytorium, o liczbie
ludności przekraczającej 100 tys. mieszkańców i takiej gęstości zaludnienia, iż
państwo członkowskie uważa ten obszar za teren zurbanizowany; ˇ względnie
cichy obszar w obrębie aglomeracji" oznacza obszar wyznaczony przez właściwy
organ lokalny, który nie jest narażony na działanie poziomu hałasu Ldwn
powyżej pewnej wyznaczonej przez państwo członkowskie wartości, wytwarzanego
przez jakiekolwiek źródło hałasu; ˇ względnie
cichy obszar na otwartej przestrzeni" oznacza obszar wyznaczony przez właściwy
organ narodowy lub regionalny, którego nie zakłóca hałas wytwarzany przez ruch
drogowy, przemysł lub zajęcia rekreacyjne oraz gdzie można doświadczać
naturalnej ciszy; ˇ strefa
hałasu" oznacza istniejące w prawie państwa członkowskiego określenie strefy
rozciągającej się wzdłuż lub wokół źródeł hałasu, w której stosują się przepisy
prawa mające na celu ograniczenie tego
hałasu; "określenie stref hałasu" oznacza wszelkie działania związane z
ustanowieniem strefy hałasu i zastosowaniem dotyczących jej przepisów; ˇ główna
droga" oznacza drogę regionalną, narodową lub międzynarodową, wyznaczoną przez
państwo członkowskie, na której ma miejsce ponad 3 mln przejazdów pojazdów
rocznie; ˇ główna
linia kolejowa" oznacza linię kolejową wyznaczoną przez państwo członkowskie,
zlokalizowaną poza aglomeracjami, na której ma miejsce ponad 20 tys. przejazdów
pociągów rocznie; ˇ główny
port lotniczy" oznacza cywilny port lotniczy wyznaczony przez państwo
członkowskie, na którym ma miejsce ponad 50 tys. łącznie startów i lądowań
rocznie; ˇ mapa
hałasu" oznacza prezentację danych dotyczących obecnego lub prognozowanego
stanu hałasu wyrażonego w odniesieniu do wskaźnika poziomu hałasu,
przekraczania wartości dopuszczalnej, liczby osób odczuwających skutki na danym
obszarze, liczby budynków mieszkalnych narażonych na działanie pewnych wartości
wskaźnika hałasu lub danych dotyczących kosztów i korzyści związanych z
metodami ograniczenia negatywnych skutków; ˇ strategiczna
mapa hałasu" oznacza mapę hałasu przeznaczoną do ogólnej oceny sytuacji na
danym obszarze lub do opracowania ogólnej prognozy dla takiego obszaru; ˇ wartość
dopuszczalna" oznacza wartość Ldwn lub Lnoc ogłoszoną
przez państwo członkowskie, w razie przekroczenia której właściwe władze
rozważają lub egzekwują środki ograniczające jej skutki; można przyjmować odmienne wartości dla różnych
rodzajów hałasu (drogowego, kolejowego, wytwarzanego przez ruch lotniczy,
przemysłowego itp.), różnego charakteru otoczenia, różnych grup ludności; mogą
też być one różne dla obecnej i nowej sytuacji (w przypadku zmiany sytuacji
dotyczącej źródła hałasu lub sposobu wykorzystywania otaczającego je obszaru); ˇ plan
działań dla aglomeracji" oznacza działania mające na celu zmniejszenie poziomu
hałasu w aglomeracji w miejscach przekroczenia wartości dopuszczalnej Ldwn
lub Lnoc oraz ochronę względnie cichych obszarów w obrębie
aglomeracji przed wzrostem poziomu hałasu; ˇ plan
działań dla głównej drogi, linii kolejowej lub portu lotniczego" oznacza
działania mające na celu zmniejszenie poziomu hałasu w miejscach znajdujących
się w pobliżu głównej drogi, linii kolejowej lub portów lotniczych, w których
ma miejsce przekroczenie wartości dopuszczalnej Ldwn lub Lnoc; ˇ planowanie
akustyczne" oznacza sterowanie poziomem hałasu w przyszłości za pomocą
planowanych środków; do tych środków należą: planowanie użytkowania gruntów,
inżynieria systemowa ruchu drogowego, planowanie ruchu drogowego, ograniczanie
poziomu hałasu za pomocą środków izolacji dźwiękowej oraz kontrola źródeł
hałasu. Artykuł 4 Wdrożenie i kompetencje Państwa członkowskie wyznaczają
na odpowiednim szczeblu właściwe organy i instytucje odpowiedzialne za
wdrożenie niniejszej Dyrektywy, w tym organy odpowiedzialne za: sporządzenie i zatwierdzenie map
hałasu i planów działań dla aglomeracji, głównych dróg, linii kolejowych i
portów lotniczych, zgodnie z artykułem 7 i 8, kompilację map hałasu i planów
działań, zgodnie z artykułem 10 ustęp 1. Państwa członkowskie zapewniają
dokładność metod oceny, w koordynacji z zorganizowanymi przez Komisje w całej
Wspólnocie programami zapewnienia jakości. Państwa członkowskie
udostępniają informacje, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, Komisji i
społeczeństwo w ciągu 18 miesięcy od wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Artykuł 5 Wskaźniki poziomu hałasu i ich zastosowanie Przy opracowywaniu
strategicznych map poziomów hałasu, planowaniu akustycznym i ustanawianiu stref
hałasu stosuje się jako wskaźniki poziomu hałasu stosuje się Ldwn i
Lnoc. Państwa członkowskie stosują te wskaźniki w przypadku: map hałasu, o których mowa
artykule 7; nowego ustawodawstwa dotyczącego
opracowania map hałasu, planowania akustycznego lub ustanawiania stref hałasu. W szczególnych przypadkach
zestawionych w załączniku I(3), państwa członkowskie mogą stosować dodatkowe
wskaźniki poziomu hałasu. W ciągu 18 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, państwa członkowskie poinformują Komisję
o aktualnie obowiązujących lub opracowywanych wartościach dopuszczalnych
wyrażonych w postaci Ldwn i Lnoc dla hałasu drogowego,
kolejowego, lotniczego i przemysłowego. Informacje te należy uzupełnić
oświadczeniem o konsekwencjach przekroczenia wartości dopuszczalnej. Artykuł 6 Metody oceny i oprogramowanie stosowane do opracowywania map Wartości Ldwn i Lnoc
określa się za pomocą metod opisanych w załączniku II. Skutki zdrowotne określa się za
pomocą relacji dawki i skutku opisanej w załączniku II. W ciągu 3 lat od dnia wejścia w
życie niniejszej Dyrektywy, Komisja może przedstawić Parlamentowi Europejskiemu
i Radzie projekt zmian w załączniku II w zakresie: zastąpienia tymczasowych metod
pomiaru i obliczeń wspólnymi metodami; wprowadzenia właściwego systemu
określania, przekazywania i przechowywania danych dotyczących źródeł hałasu i
innych danych o istotnym znaczeniu dla wspólnych metod obliczeń; wprowadzenia relacji dawki i
skutki w odniesieniu do uciążliwości dla ludzi w ich domach i w ich pobliżu,
powodowanej przez hałas wytwarzany przez ruch drogowy i kolejowy oraz lotnictwo
cywilne. Dalsze relacje dawki i skutku dla innych sytuacji, innych skutków i
innych rodzajów hałasu zostaną określone wtedy, gdy dostępne staną się
dostateczne dane naukowe. W załączniku II podano wymagania
stawiane oprogramowaniu służącemu do opracowywania map. W ciągu 3 lat od dnia
wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, Komisja może przedstawić Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie projekt rozwiązań w zakresie kontroli jakości
oprogramowania służącego do opracowywania map. Artykuł 7 Mapy hałasu Państwa członkowskie podejmą
niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 3 lat od dnia wejścia w
życie niniejszej Dyrektywy zostały wykonane i zatwierdzone przez właściwe
organy mapy hałasu przedstawiające sytuację w poprzednim roku kalendarzowym dla
wszystkich aglomeracji o liczbie ludności powyżej 250 tys. mieszkańców oraz
wszystkich głównych dróg, głównych linii kolejowych i głównych portów
lotniczych na ich terytorium. W ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej Dyrektywy państwa członkowskie poinformują Komisję o wybranych w tym
celu drogach, liniach kolejowych, portach lotniczych i aglomeracjach. Państwa członkowskie podejmą niezbędne
środki, aby w terminie nie przekraczającym 8 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej Dyrektywy zostały wykonane i zatwierdzone przez właściwe organy mapy
hałasu przedstawiające sytuację w poprzednim roku kalendarzowym dla wszystkich
aglomeracji o liczbie ludności powyżej 100 tys. mieszkańców na ich terytorium.
W ciągu 7 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy państwa członkowskie
poinformują Komisję o wybranych w tym celu aglomeracjach. Mapy hałasu będą spełniać
minimalne wymagania określone w załączniku IV. Sąsiadujące ze sobą państwa
członkowskie będą współpracować ze sobą w zakresie opracowywania map poziomów
hałasu w pobliżu granic. Mapy hałasu, o których mowa w
ustępie 1 i 2 tego artykułu, podlegają aktualizacji co 5 lat od terminu ich opracowania. Artykuł 8 Plany działań Państwa członkowskie podejmą
niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 4 lat od dnia wejścia w
życie niniejszej Dyrektywy zostały opracowane i zatwierdzone przez właściwe
organy plany działań dla głównych dróg, głównych linii kolejowych, głównych
portów lotniczych i aglomeracji, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 niniejszej
Dyrektywy. Państwa członkowskie podejmą
niezbędne środki, aby w terminie nie przekraczającym 9 lat od dnia wejścia w
życie niniejszej Dyrektywy zostały opracowane i zatwierdzone przez właściwe
organy plany działań dla aglomeracji, o których mowa w artykule 7 ustęp 2
niniejszej Dyrektywy. Plany działań będą spełniać
minimalne wymagania określone w załączniku V. Plany działań, o których mowa w
ustępie 1 i 2 tego artykułu, podlegają aktualizacji co 5 lat od terminu ich
opracowania. Artykuł 9 Informowanie społeczeństwa Państwa członkowskie zapewnią
opublikowanie map hałasu, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 i artykule 7
ustęp 2, w Internecie lub dowolnym innym środku łączności bezpośredniej, lub
też w inny odpowiedni sposób, w ciągu 2 miesięcy od dnia ich zatwierdzenia
przez właściwy organ. Państwa członkowskie zapewnią,
że przed zatwierdzeniem planów działań, o których mowa w artykule 8 ustęp 1 i 2
niniejszej Dyrektywy, właściwy organ zorganizuje konsultacje społeczne i
uwzględni ich wyniki. Państwa członkowskie zapewnią
opublikowanie zatwierdzonych planów działań, o których mowa w ustępie 2 tego
artykułu, w Internecie lub dowolnym innym środku łączności bezpośredniej w
ciągu 2 miesięcy od dnia ich zatwierdzenia przez właściwy organ. Artykuł 10 Gromadzenie i publikowanie danych przez państwa członkowskie i Komisję Państwa członkowskie gromadzą
mapy hałasu i plany działań, o których mowa w artykule 7 i 8. Państwa członkowskie zapewniają
przekazywanie Komisji informacji zawartych w mapach hałasu, jakie określono
bardziej szczegółowo w załączniku VI do niniejszej Dyrektywy, w ciągu 3
miesięcy od upływu terminów podanych w Artykule 7. Państwa członkowskie zapewniają
przekazywanie Komisji streszczeń planów działań, o których mowa w załączniku VI
niniejszej Dyrektywy, w ciągu 3 miesięcy od upływu terminów podanych w Artykule
8. Komisja stworzy bank informacji,
o których mowa w ustępie 2 tego artykułu. Co pięć lat Komisja opublikuje
zbiorczy raport na podstawie danych pochodzących z map hałasu i planów działań.
Pierwszy raport zostanie przedstawiony w ciągu 1 roku od upływu terminu
podanego w artykule 10 ustęp 3. Artykuł 11 Cele i strategia UE W ciągu 6 lat od dnia wejścia w
życie niniejszej Dyrektywy Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i
Radzie propozycje: długofalowych i
średnioterminowych celów w zakresie zmniejszenia liczby osób narażonych na
działanie hałasu pochodzącego z konkretnych źródeł; źródła te będą obejmować
ruch drogowy, kolejowy, cywilny ruch lotniczy i przemysł; strategii i środków niezbędnych
dla osiągnięcia tych celów; strategie te
i środki będą obejmować politykę UE wobec źródeł hałasu oraz mogą
obejmować wszelkie inne istotne środki; strategii ochrony względnie
cichych obszarów na otwartej przestrzeni. Propozycje, o których mowa w
ustępie 1 tego artykułu, będą oparte na danych, o których mowa w artykule 10,
oraz na innych istotnych informacjach. Głównymi kryteriami wyboru proponowanych
strategii i środków będą: ograniczenie szkodliwych skutków dla zdrowia
ludzkiego i efektywność kosztowa. Co 5 lat należy dokonać oceny
propozycji, o których mowa w ustępie 1 i 2 tego artykułu. Artykuł 12 Komitet Regulacyjny i jego uprawnienia Komitet będzie udzielał pomocy
Komisji. Przy powoływaniu tego artykułu,
będą miały zastosowanie postanowienia artykułu 5 i 7 Decyzji 1999/468/WE, z
uwzględnieniem postanowienia jej artykułu 8. Przyjmuje się trzy miesiące jako
długość okresu, o którym mowa w artykule 5 ustęp 6 Decyzji 1999/468/WE. Komitet przyjmuje swoje reguły
postępowania. Komitet: prowadzi wymianę informacji i
doświadczeń w zakresie wdrażania i praktycznego stosowania postanowień
niniejszej Dyrektywy; udziela pomocy Komisji w opracowywaniu
wytycznych dotyczących stosowania metod oceny (załącznik II), oprogramowania
służącego do opracowywania map (załącznik III), map hałasu (załącznik IV),
planów działań (załącznik V) i danych, które należy przesyłać do Komisji
(załącznik (VI). Artykuł 13 Transpozycja Państwa członkowskie wprowadzą w
życie ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne niezbędne dla
zapewnienia przestrzegania postanowień tej Dyrektywy w terminie nie
przekraczającym 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.
Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję. Przyjmując powyższe przepisy
prawa, państwa członkowskie powołają się na postanowienia niniejszej Dyrektywy
w samych przepisach lub w związku z ich formalnym ogłoszeniem. Państwa
członkowskie ustalają tryb powołania się na postanowienia Dyrektywy. Państwa członkowskie przekażą
Komisji tekst postanowień prawa krajowego, jakie przyjmą w dziedzinie objętej
tą Dyrektywą. Artykuł 14 Ocena Co 5 lat, po raz pierwszy po
upływie 7 lat od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, Komisja Europejska
będzie przedstawiać raport oceniający wdrażanie niniejszej Dyrektywy
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Artykuł 15 Termin wejścia w życie Niniejsza Dyrektywa wchodzi w
życie z dniem jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Artykuł 16 Strony, do których skierowana jest Dyrektywa Dyrektywa jest skierowana do
państw członkowskich. Przyjęto w Brukseli, W imieniu Parlamentu Europejskiego W
imieniu Rady Przewodniczący Przewodniczący ZAŁĄCZNIK I WSKAŹNIKI POZIOMU HAŁASU Poziom w porze dnia-wieczoru-nocy Określenie Poziom Ldwn (lub LDWN)
w porze dnia-wieczoru-nocy w decybelach (dB) określa następujący wzór: gdzie: Ldzień długotrwały,
średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987, określony w
ciągu wszystkich okresów dnia w roku; Lwieczór -
długotrwały, średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987,
określony w ciągu wszystkich okresów wieczoru w roku; Lnoc - długotrwały,
średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2: 1987, określony w
ciągu wszystkich okresów nocy w roku; gdzie: pora dnia trwa 12 godzin, pora
wieczoru trwa 4 godziny, a pora nocy trwa 8 godzin; państwa członkowskie mogą
założyć, że ogólnie przyjęty czas odpoczynku po południu stanowi część
"wieczoru" i odpowiednio skrócić porę wieczoru (ustalenie to dotyczyłoby bez
wyjątku hałasu pochodzącego ze wszystkich rodzajów źródeł); państwa członkowskie określą
początek dnia (i odpowiednio początek wieczoru i nocy), przy czym ustalenie to
dotyczyłoby bez wyjątku hałasu pochodzącego ze wszystkich rodzajów źródeł; jako
przedziały domyślne można przyjąć 07.00 19.00, 19.00-23.00 i 23.00-07.00 czasu
miejscowego; rok - oznacza rok brany pod uwagę pod względem emisji dźwięku i średni
rok pod względem warunków meteorologicznych, przy czym średni rok pod względem
warunków meteorologicznych można określić jako ten, który charakteryzuje
średnie warunki meteorologiczne uśrednione dla przedziału co najmniej ostatnich
dziesięciu lat; oraz gdzie: rozważa się dźwięk padający, co
oznacza, że zaniedbuje się dźwięk odbity od elewacji budynku lub innego
rozważanego obiektu. Wysokość punktu oceny Ldwn
zależy od celu jego zastosowania: jeśli celem jest opracowanie
strategicznych map hałasu dla narażenia na działanie hałasu w budynkach lub w
ich pobliżu, punkty oceny umieszcza się na wysokości 4,0ą0,2 m
(3,8 4,2 m) ponad poziomem gruntu, na wysokości 2,0ą0,2 m
przed najbardziej eksponowaną elewacją; w przypadku opracowywania map hałasu,
zgodnie z artykułem 7 niniejszej Dyrektywy, najbardziej eksponowaną elewacją
będzie zewnętrzna ściana skierowana ku
konkretnemu źródłu hałasu i znajdująca się najbliżej tego źródła; w
przypadku innych zastosowań można wybrać inne rozwiązania; jeśli celem jest opracowanie
strategicznych map hałasu dla parków publicznych i względnie cichych obszarów
na otwartej przestrzeni, punkty oceny umieszcza się na wysokości 4,0ą0,2 m
ponad poziomem gruntu; jeśli to stosowne, zaleca się
oparcie poziomic strefy na wartości Ldwn na wysokości 4 m; w przypadku innych zastosowań
można przyjąć inne wysokości, natomiast nie mogą one nigdy być niższe niż 1,5 m
nad poziomem gruntu; można tutaj podać następujące przypadki: projektowanie miejscowych
rozwiązań w zakresie zmniejszania wpływu
hałasu na konkretne budynki; szczegółowa mapa hałasu dla
ograniczonego obszaru, pokazująca ekspozycję indywidualnych budynków. Zastosowanie LDWN do oceny i zmniejszenia negatywnych
skutków hałasu W przypadku długotrwałego
narażenia na działanie hałasu, LDEN wywiera udowodniony wpływ na
stopień uciążliwości dla społeczności, a zwłaszcza decyduje o procentowym
udziale respondentów oceniających go jako bardzo uciążliwy (%HA). Łącznie ze szczególnymi
relacjami dawki i skutku, LDWN można również zastosować w
następujących przypadkach: uciążliwości powodowanej przez
hałas zawierający silne składowe tonalne; uciążliwości powodowanej przez
hałas o charakterze impulsowym; negatywnych skutków dla uczenia
się dzieci. Zmniejszenie wartości LDEN
ograniczy także liczbę osób cierpiących na konkretne dolegliwości zdrowotne,
jak np. zakłócenie snu, stres, nadciśnienie lub utrudnione porozumiewanie się.
Jednakże, optymalna ocena i zmniejszenie takich konkretnych skutków może
wymagać zastosowania dodatkowego wskaźnika poziomu hałasu. Wskaźnik poziomu hałasu w porze nocy Określenie Wskaźnik poziomu hałasu w porze
nocy Lnoc (lub LNOC)
to długotrwały, średni poziom dźwięku A, zdefiniowany w normie ISO 1996-2:
1987, określony w ciągu wszystkich okresów dnia w roku; gdzie: pora nocy trwa 8, zgodnie z jej
określeniem w punkcie 1 ustępu 1 tego załącznika; rok - oznacza rok brany pod
uwagę pod względem emisji dźwięku i średni rok pod względem warunków
meteorologicznych, zgodnie z jego określeniem w punkcie 1 ustępu 1 tego
załącznika; rozważany jest dźwięk padający,
zgodnie z jego określeniem w punkcie 1 ustępu 1 tego załącznika; punkt oceny jest taki sam, jak
dla LDWN. Należy zauważyć, że w określeniu
Lnoc nie dodaje się 10 dB. Zastosowanie LNOC W przypadku długotrwałego
narażenia na działanie hałasu, LNOC wywiera udowodniony wpływ na
zakłócenie snu u osób zgłaszających tę dolegliwość, wyrażony np. jako
procentowy udział respondentów informujących o poważnym zakłóceniu ich snu
(%HS). LNOC może także być
odpowiednim wskaźnikiem dla konkretnych skutków medycznych lub społecznych
związanych z narażeniem na działanie hałasu w porze nocy (jakość snu,
przebudzenia, problemy z zaśnięciem itp.). Dlatego też obniżenie wartości LNOC
z pewnością ograniczy wszelkie negatywne skutki zdrowotne powodowane
przez narażenie na hałas w porze nocy. Przy czym, w odniesieniu do niektórych
konkretnych skutków i niektórych specyficznych rodzajów hałasu, skuteczność
działań może podnieść zastosowanie dodatkowych wskaźników. Zastosowanie dodatkowych wskaźników poziomu hałasu w szczególnych
przypadkach Poza LDWN i LNOC,
korzystne może okazać się zastosowanie specjalnych wskaźników poziomu hałasu i
odpowiadających im wartości dopuszczalnych. Poniżej podano przykłady takich
zastosowań. rozważane źródło hałasu działa
tylko przez niewielką część czasu (np. mniej niż 20% przedziału czasu
składającego się ze wszystkich okresów dni w roku, wszystkich okresów wieczorów
w roku lub wszystkich okresów nocy w roku); w jednym lub więcej okresów
występuje średnio niewielka liczba zdarzeń (np. mniej niż jedno zdarzenie
akustyczne o charakterze hałasu na godzinę; przy czym jako takie zdarzenie
akustyczne określa się hałas, który trwa krócej niż 5 minut; jego przykładem
może być hałas wytwarzany przez przejeżdżający pociąg lub przelatujący
samolot); hałas zawiera silną składową
niskiej częstotliwości; szczególna ochrona weekendu lub
danej części roku; szczególna ochrona pory
wieczoru; połączone działanie hałasu z
różnych źródeł; względnie ciche obszary na
otwartej przestrzeni. W podanych poniżej szczególnych
przypadkach można zastosować albo LDEN łącznie ze specjalnymi
relacjami dawki i skutku, albo specjalny wskaźnik poziomu hałasu, składający
się z LDEN skorygowanego w taki sposób, aby odzwierciedlał różnicę
wobec normalnych przypadków w zakresie relacji dawki i skutku: hałas zawierający silne składowe
tonalne; hałas o charakterze impulsowym. Przy wyborze tej ostatniej
możliwości, skorygowany wskaźnik powinno się opatrzyć zupełnie innym symbolem
niż "LDEN" lub "Lnoc". ZAŁĄCZNIK II METODY OCENY Wprowadzenie Wartości Ldwn i Lnoc
można określić za pomocą pomiaru (w punkcie oceny) albo obliczeń. W przypadku
prognoz możliwe są tylko obliczenia. W ustępie 2 i 3 tego załącznika
przedstawiono tymczasowe metody obliczania i pomiaru. W ustępie 4 tego załącznika
omówiono tymczasowe rozwiązania dla relacji dawki i skutku. Tymczasowe metody pomiaru Ldwn i Lnoc Jeśli w państwie członkowskim
istnieje prawnie umocowana metoda pomiaru, metodę tę należy dostosować, zgodnie
z określeniem wskaźników przedstawionych w załączniku I i zgodnie z zasadami
przedstawionymi dla pomiarów długotrwałych, średnich poziomów dźwięku w normie
ISO 1996-2: 1987 i ISO 1996-1: 1982. Jeśli w państwie członkowskim
nie ma obowiązującej metody pomiaru lub państwo to woli ją zastąpić inną
metodą, metodę tę można określić na podstawie określenia wskaźnika i zasad
przedstawionych w normie ISO 1996-2 : 1987 i ISO 1996-1: 1982. Tymczasowe metody obliczania Ldwn i Lnoc Dostosowanie istniejących metod krajowych Jeśli w państwie członkowskim
istnieją metody krajowe służące do określenia wskaźników długoterminowych,
metody te można zastosować pod warunkiem ich dostosowania do określenia
wskaźników przedstawionego w załączniku I. W przypadku większości metod
krajowych oznacza to konieczność przyjęcia wieczoru jako osobnej pory do
rozważenia oraz wprowadzenia średniej dla roku. Niektóre istniejące metody
można także dostosować w zakresie wykluczania odbicia od elewacji, wprowadzenia
pory nocy i/lub punktu oceny. Dostosowanie to nie powinno wpływać na
kontynuowanie istniejących prawnie umocowanych programów ograniczania hałasu,
ani też stanowiących integralną część takich programów rozwiązań w zakresie
rekompensat i łagodzenia skutków. Uśrednianie dla roku wymaga
szczególnej uwagi. Wahania w ciągu roku wynikają z wahań emisji i przenoszenia
dźwięku. Zalecane metody tymczasowe W przypadku państw, w którym nie
ma obecnie obowiązujących metod krajowych lub państw członkowskich, które chcą
przyjąć inną metodę, zaleca się następujące metody: W odniesieniu do HAŁASU PRZEMYSŁOWEGO: ISO
9613-2: "Akustyka tłumienie dźwięku rozchodzącego się na zewnątrz, część 2;
Ogólna metoda obliczeń". Odpowiednie dane o emisji hałasu
(dane wyjściowe) można uzyskać z pomiarów prowadzonych jedną z następujących
metod; ISO 8297:1994 "Akustyka
Określenie poziomów mocy akustycznej
wytwarzanych przez zakłady przemysłowe o wielu źródłach w celu oceny
poziomów ciśnienia akustycznego w środowisku Metoda techniczna". EN ISO 3744: 1995 "Akustyka
Określenie poziomów mocy akustycznej hałasu na podstawie ciśnienia akustycznego
Metoda techniczna dla zasadniczo swobodnego pola nad płaszczyzną odbijającą". EN ISO 3745: 1995 "Akustyka
Określenie poziomów mocy akustycznej wytwarzanych przez źródła hałasu za pomocą
pomiarowej powierzchni okalającej nad płaszczyzną odbijającą". W przypadku HAŁASU LOTNICZEGO: ECAC.CEAC Dok. 29 "Raport o
standardowej metodzie obliczania poziomic hałasu wokół cywilnych portów
lotniczych", 1997. Spośród różnych
podejść do modelowania torów lotu, należy zastosować technikę segmentowania, o
której mowa w punkcie 7.5 ECAC.CEAC Dok. 29. W przypadku HAŁASU DROGOWEGO: Francuska krajowa metoda
obliczeniowa "NMPB", opublikowana w "Arręté du 5 mai 1995 relatif au
bruit des infrastructures routiéres, Journal officiel du 10 mai 1995, article
6" oraz we francuskiej normie "XPS 31-133". Jeśli chodzi o dane wyjściowe
dotyczące emisji, dokumenty te odwołują się do "Guide de bruit des transports
terrestres, fascicule prévision des niveaux sonores, CETUR 1980". W przypadku HAŁASU KOLEJOWEGO: Holenderska krajowa metoda
obliczeniowa "Standaard-Rekenmetode II", opublikowana w "Reken- en
Meetvoorschrift Railverkeerslawaai 96, Ministerie Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening and Milieubeheer, 20 listopada 1996 r." Wszystkie podane powyżej metody
należy dostosować do określonych wskaźników LDEN i LNOC.
W ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy Komisja
opublikuje wytyczne w sprawie zmienionych metod i przedstawi dane dla hałasu
lotniczego, drogowego i kolejowego, oparte na istniejących danych. Jeśli państwa członkowskie
pragną zastosować inną metodę niż opisana w punkcie 3.1 lub 3.2 tego
załącznika, to powinny one udowodnić, że proponowana metoda daje równorzędne
wyniki, jak metody podane powyżej. Relacje dawki i skutku w okresie przejściowym Ocena wpływu hałasu na ludność
wymaga zastosowania relacji dawki i skutku. Zostaną one wprowadzone w
późniejszych wersjach tego załącznika. W okresie przejściowym można stosować
relacje przedstawione w stanowisku Grupy Roboczej WG 2 Komisji do Spraw Relacji
Dawki i Skutku dotyczącym obecnej wiedzy o relacjach dawki i skutku[8],
relacje przedstawione w literaturze lub relacje określone przez państwa
członkowskie. ZAŁĄCZNIK III MINIMALNE WYMAGANIA WOBEC OPROGRAMOWANIA SŁUŻĄCEGO DO OPRACOWYWANIA
MAP Uwagi ogólne Oprogramowanie stosowane do
opracowywania map hałasu w celu wykonania postanowienia artykułu 7 niniejszej
Dyrektywy musi spełniać następujące minimalne wymagania: opierać się na metodach
obliczeniowych określonych w artykule 6 i załączniku II; zawierać urządzenie do
modelowania obiektów; zawierać modele emisji ze
źródeł; informacji geometrycznych dotyczących źródeł hałasu dostarczałoby
urządzenie do modelowania obiektów; zawierać urządzenia do
obliczania rozchodzenia się hałasu; zawierać urządzenia do
prezentacji informacji w postaci map pokazujących poziomy hałasu na zewnątrz. Wszelkie mapy należy opracowywać
zgodnie z wymogami określonymi w artykule 7 i załączniku IV niniejszej
Dyrektywy. Zalecane wymagania wobec urządzeń do wprowadzania i wyprowadzania
danych. Niektóre z elementów opisanego
powyżej oprogramowania służącego do opracowywania map są odpowiedzialne za
wprowadzanie i wyprowadzanie danych. Poniżej wskazano minimalne wymagania
dotyczące tych urządzeń wejściowych i wyjściowych. ZAŁĄCZNIK IV MINIMALNE WYMAGANIA WOBEC MAP HAŁASU Mapa hałasu stanowi prezentację
danych ze względu na jeden z następujących aspektów: obecną, poprzednią lub
prognozowaną sytuację w zakresie hałasu, wyrażoną za pomocą wskaźnika poziomu
hałasu; przekroczenie wartości
dopuszczalnej ("mapa konfliktu"); liczbę budynków mieszkalnych na
danym obszarze, narażonych na działanie hałasu o konkretnej wartości wskaźnika
hałasu; itp. (będzie uzupełnione) Mapy hałasu można przedstawiać w
postaci: ˇ
wykresów graficznych; ˇ
danych numerycznych w tabelach; ˇ
danych numerycznych w formie elektronicznej. Mapy hałasu służą do
następujących celów: ˇ
stworzenia podstaw dla przesyłania danych do Komisji,
zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 i załącznikiem VI do niniejszej Dyrektywy; ˇ
stworzenia źródła informacji dla społeczeństwa, zgodnie z
artykułem 9 niniejszej Dyrektywy; ˇ
stworzenia podstaw dla planów działań, zgodnie z artykułem
8 niniejszej Dyrektywy. Każdy z tych celów wymaga
odmiennego rodzaju map hałasu. W przypadku danych, które mają
być przesłane do Komisji, minimalne wymagania wobec map hałasu podano w
punktach: 1.5, 1.6, 1.7, 2.5, 2.6 i 2.7 załącznika VI do niniejszej Dyrektywy. W przypadku informacji dla
społeczeństwa, zgodnie z artykułem 9 niniejszej Dyrektywy, i dla potrzeb
opracowania planów działań, zgodnie z artykułem 8 niniejszej Dyrektywy,
niezbędne są dodatkowe i bardziej szczegółowe informacje. Państwa członkowskie mogą
określać zasady w zakresie rodzaju i formy takich map hałasu. Przy opracowywaniu
strategicznych map hałasu do celów lokalnych lub krajowych stosuje się wysokość
oceny 4 m i 5-dB zakresy LDWN i LNOC, zgodnie z
załącznikiem VI do niniejszej Dyrektywy. W przypadku aglomeracji
opracowuje się strategiczne mapy hałasu osobno dla hałasu drogowego,
kolejowego, lotniczego i przemysłowego. Dodatkowo można opracować mapy dla
innych źródeł. Komisja może opracować wytyczne,
w których poda inne wskazówki dotyczące map hałasu i ich opracowywania. ZAŁĄCZNIK V MINIMALNE WYMAGANIA WOBEC PLANÓW DZIAŁAŃ ZAŁĄCZNIK VI DANE KTÓRE NALEŻY PRZESYŁAĆ DO KOMISJI Do Komisji należy przesyłać
następujące dane: W ODNIESIENIU DO AGLOMERACJI Zwięzły opis aglomeracji:
położenie, wielkość i liczba mieszkańców. Właściwy organ. Wykonane w przeszłości programy
ograniczania hałasu i istniejące środki ograniczania hałasu. Zastosowane metody obliczeń lub
pomiarów. W razie stosowania tymczasowych
metod obliczeniowych, zgodnie z załącznikiem II: całkowita liczba osób
mieszkających w budynkach mieszkalnych narażonych na działanie poziomu hałasu
mieszczącego się w każdym z następujących zakresów wartości LDWN, w dB, na
wysokości 4 m przy elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu: <55,
55-59, 60-64, 65-69, 70-74, 75-79, >79, osobno dla hałasu drogowego,
kolejowego i lotniczego oraz ze źródeł przemysłowych. Liczbę tę należy
zaokrąglić do najbliższej liczby setek (np. 5200 = między 5150 a 5249; 100 =
między 50 a 149; 0 = poniżej 50). Dodatkowo, należy podać, ile
osób odpowiadających powyższym kategoriom mieszka w budynkach mieszkalnych
posiadających: specjalną izolację chroniącą
przed danym rodzajem hałasu;9 względnie cichą elewację.10 Należy również wskazać udział
głównych dróg, głównych linii kolejowych i głównych portów lotniczych, o których
mowa w artykule 3 niniejszej Dyrektywy, w wytwarzaniu takich poziomów hałasu. (Fragmenty zmieniane, nie
tłumaczone jeszcze) W przypadku stosowania
tymczasowych metod, zgodnie z załącznikiem II: całkowitą liczbę osób (w
setkach) mieszkających w budynkach mieszkalnych narażonych na działanie poziomu
hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów wartości LNOC,
w dB, na wysokości 4 m przy elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu:
<45, 45-49, 50-54, 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, >74, osobno dla hałasu
drogowego, kolejowego i lotniczego oraz ze źródeł przemysłowych. Dodatkowo, należy podać, ile
osób odpowiadających powyższym kategoriom mieszka w budynkach mieszkalnych
posiadających: specjalną izolację chroniącą
przed danym rodzajem hałasu; względnie cichą elewację. Powierzchnia (w km2)
i względna wielkość (jako % całkowitej powierzchni aglomeracji) parków
publicznych i innych publicznych terenów wypoczynkowych, charakteryzujących się
wartościami LDWN poniżej 55 dB, powodowanymi przez dowolne źródło
hałasu. Streszczenie planu działania,
obejmujące istotne aspekty, o których mowa w załączniku V, o długości nie
przekraczającej 10 stron. W ODNIESIENIU DO GŁÓWNYCH DRÓG, GŁÓWNYCH LINII KOLEJOWYCH I GŁÓWNYCH
PORTÓW LOTNICZYCH Ogólny opis drogi, linii
kolejowej lub portu lotniczego: położenie, wielkość, dane o ruchu. Charakterystyka otoczenia:
aglomeracje, wioski, tereny wiejskie lub inne, informacja o sposobie
użytkowania ziemi, rodzaj budynków i ich przeznaczenie, inne źródła hałasu. Wykonane w przeszłości programy
ograniczania hałasu i istniejące środki ograniczania hałasu. Zastosowana metoda obliczeń lub
pomiarów. W razie stosowania tymczasowych
metod, zgodnie z załącznikiem II: całkowita liczba osób (w setkach)
mieszkających poza aglomeracjami, w budynkach mieszkalnych narażonych na
działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów
wartości LDWN, w dB, na wysokości 4 nad poziomem gruntu i w
odległości 2,0+/-0,2m od elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu:
55-59, 60-64, 65-69, 70-74, 75-79, >79. Dodatkowo, należy podać, ile
osób odpowiadających powyższym kategoriom mieszka w budynkach mieszkalnych
posiadających: specjalną izolację chroniącą
przed danym rodzajem hałasu; względnie cichą elewację. Dodatkowo, można podać, ile
szkół i szpitali jest narażonych na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w
każdym z podanych powyżej zakresów wartości LDWN oraz ilu uczniów i pacjentów
odpowiada podanym liczbom. W przypadku stosowania wspólnych
metod, zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 i załącznikiem II, podany powyżej zakres
rozszerza się o przedział 50-54 dB. W przypadku stosowania
tymczasowych metod, zgodnie z załącznikiem II: całkowita liczba osób (w
setkach) mieszkających poza aglomeracjami, w budynkach mieszkalnych narażonych
na działanie poziomu hałasu mieszczącego się w każdym z następujących zakresów
wartości LNOC, w dB, przy elewacji najbardziej narażonej na działanie hałasu:
45-49, 50-54, 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, >74. W przypadku stosowania wspólnych
metod, zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 i załącznikiem II, podany powyżej zakres
rozszerza się o 40-44 dB. Całkowity obszar (w km2)
narażony na działanie poziomów hałasu o wartości LDWN odpowiednio powyżej 55,
65 i 75 dB. Dodatkowo, należy podać: całkowitą liczbę budynków mieszkalnych (w
setkach) i całkowitą liczbę osób (w setkach) mieszkających na każdym z tych
obszarów. Liczby te obejmują aglomeracje. Poziomice 55 i 65 dB należy
również przedstawić na co najmniej jednej mapie, zawierającej informacje o
położeniu wiosek, miast i aglomeracji leżących w obrębie poziomic. Streszczenie planu działania,
obejmujące istotne aspekty, o których mowa w załączniku V, o długości nie
przekraczającej 10 stron. ZALECENIA Komisja opracuje wytyczne,
zawierające dalsze zalecenia dotyczące dostarczania powyższych danych. [1] COM(96)
540 wersja ostateczna, 04.11.1996 [2] OJL 137
24.05.1986, str. 28, OJL 001 03.01.1994, str. 484 [3] OJL 040
11.02.1989, str. 12. [4] OJL 184,
17.07.1999, str. 23 [5]
Konstytucja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) [6]
"Wytyczne dotyczące hałasu w społeczności", WHO, 2000,
www.who.int/peh/; w postaci drukowanej będą
dostępne pod koniec 2000 r. [7]
Międzynarodową normę dla takich ankietowych badań terenowych opracowuje obecnie
ISO/TC43/SC1/WG49; można oczekiwać, że Komitet opracuje projekt normy w 2000 r. [8] Projekt
oczekiwany w czerwcu lub lipcu 2000 r. 9
"Specjalna izolacja chroniąca przed hałasem" oznacza specjalną izolację budynku
chroniącą przed co najmniej jednym rodzajem hałasu w środowisku, łącznie z
takimi instalacjami wentylacyjnymi lub klimatyzacyjnymi, iż można utrzymać
wysoki poziom izolacji chroniącej przed hałasem w środowisku. 10 "Względnie cicha elewacja"
oznacza elewację budynku mieszkalnego, przy której wartość LDWN (4 m nad
poziomem gruntu i 2 m od elewacji) w przypadku hałasu pochodzącego od konkretnego źródła jest niższa o ponad 20 dB niż
wartość przy elewacji charakteryzującej się najwyższą wartością. |